2003-01-02
Pfiuuuuuuuuuuú
![]()
Como aficionado a las vueltas, ciclos, espirales y giros inesperados, he de reconocer que esta disparatada ilusión navideña siempre vuelve a sorprenderme por la emoción nunca fingida que nos causa la llegada del año nuevo. Es como si sólo este día fuésemos conscientes del paso del tiempo. Recuerdo que, de pequeño, me asomaba a la ventana nada más acabar las 12 campanadas para ver si algo había cambiado en el mundo, buscando cualquier signo que justificase la exultante alegría de esos instantes.
Ahora sé que esa alegría es lo único nuevo. Y no es poco.
¶
posted by vendell 00:23
URL de trackback de esta historia http://verbascum.blogalia.com//trackbacks/4515
Comentarios
1 |
|
||
Como afeccionado ás voltas, ciclos, espirais e xiros inesperados, vostede merece saber que é iso do caracol. É máis, vostede merece formar parte do caracol. Mellor dito, o caracol arde en desexos de que vostede forme parte del. Non lle vou desvelar por agora todo o misterio, pero alimentarei a súa curiosidade con algo de alimento virtual:
|
2 |
|
||
¿Ve vostede como, no fondo, todos agardamos a que o futuro nos faga mellores e máis felices? E por certo: xúrolle que non era vostede o único en asomarse ás fiestras ao cabo das doce badaladas... |