2007-09-28
Artistas do século XXI (III)
Fedellando na radio acabo sintonizado nesa radiofórmula dos salmos que ameniza o mono dos ionquis de éxtase, pero como esta droga non produce tolerancia, axiña recalo nun deses peiraos do dial onde botan o que lle gusta a todo o mundo. Alí cantan coma carusos, pero como dicía Morrissey, as cancións non din nada da miña vida ou, xa postos, da vida en xeral; de calquera cousa biolóxica. Velahí o segredo virtuoso da gaita, un instrumento capaz de aniquilar calquera esforzo vogal, compatible só con discursos a berros e ailalelos. De feito, si existe un universo paralelo que sexa reflexo especular deste que nos tocou, as radiofórmulas emitirán muiñeiras novas e monólogos de Richard Pryor. Un xenio.
Good night, motherfuckers.
¶
posted by vendell 02:00
URL de trackback de esta historia http://verbascum.blogalia.com//trackbacks/52466
