2007-11-04
Desbrozar
Paso a tarde desbrozando no monte, unha experiencia desoladora e intensa por máis que baixo as silvas medren os anises e as mentas que trituradas polo fío metálico enchen o aire de aroma a castañas con mojito. Entre o meneo e os aromas parezo unha festa ambulante, pero o ruido e a destrucción fanme sentir coma un anxo da morte mecanizado, sobre todo cando agochada baixo unha lousa atopo unha camada de ratos a medio comer polos gusanos. Impresionado pola escea, fago como que son cousas da natureza, que é cega, pero como hai un par de semanas asasinei unha toupa a laiazos, e malia que nin os ratos nin eu somos de moita relixión, impóñome unha penitencia a base de galleto, amontonando o restrollo en muricos rituais. E se a Xunta da o seu permiso, algún día prenderemos unha pira funeraria.
¶
posted by vendell 20:53
URL de trackback de esta historia http://verbascum.blogalia.com//trackbacks/53217
Comentarios
| 1 |
|
||
|
É moi difícil manexar ese trebello? Pesa moito? |
|||
| 2 |
|
||
|
O que temos nós é bastante manexable o único malo é que vai á corrente e non é de gasóleo, pero molan.
|
|||
| 3 |
|
||
|
Non pesa moito, e ademáis utilízase colgado dun arnés que carga o peso sobre os ombreiros. Unha vez afeito resulta bastante natural e entretido.
|
|||
